ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΗΘΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΕ

Με τις Α2055/2025 και Α2053/2025 αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών αναγνωρίζεται αποζημίωση ύψους 2.000€ πλέον τόκων/ενάγοντα, λόγω της παράνομης παράλειψης του κράτους να εκδώσει το προεδρικό διάταγμα απονομής επαγγελματικών δικαιωμάτων των Μηχανικών Αυτοματισμού ΤΕ:

“10. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τα ερμηνευτικώς δεκτά στην έκτη σκέψη της παρούσας, η Διοίκηση υπείχε την υποχρέωση να εκδώσει τα προβλεπόμενα, διαδοχικώς, από τις διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 2 περ. γ’ του ν. 1404/1983, 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009, 46 του ν. 4485/2017 και πλέον, 257 του ν. 4610/2019 διατάγματα περί καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων Τ.Ε.Ι., όπως είναι οι ενάγοντες, η δε παράλειψη αυτή συνιστά παράβαση των άρθρων 5 παρ. 1 και 16 παρ. 5 του Συντάγματος και ως εκ τούτου είναι μη νόμιμη. Όσα δε περί του αντιθέτου προβάλλει το Δημόσιο περί συγκρότησης σχετικών ομάδων εργασίας, δεν ασκούν εν προκειμένω επιρροή, δεδομένου ότι μέχρι και σήμερα δεν έχει εκδοθεί το απαιτούμενο προεδρικό διάταγμα. Επομένως, στοιχειοθετείται, εν προκειμένω, παράνομη παράλειψη των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου, κατά το άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ., απορριπτομένων ως αβασίμων όλων των περί του αντιθέτου προβαλλόμενων ισχυρισμών του εναγόμενου. Εξάλλου, η ένδικη αξίωση των εναγόντων για αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που τους έχει προκαλέσει η ως άνω παράνομη παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου, δεν έχει υποπέσει στην πενταετή παραγραφή των άρθρων 140 παρ. 1 και 141 του ν. 4270/2014. Και τούτο διότι, η εν λόγω παρανομία της Διοίκησης, ήταν διαρκής και εξακολουθητική μέχρι και τον χρόνο άσκησης της αγωγής και δεν συνδέεται με τυχόν, αποπερατωθείσα, άπαξ τελεσθείσα, παράνομη πράξη ή παράλειψη των οργάνων της (βλ. ΔΕφΑθ. 671/2021). Τέλος, λαμβάνοντας υπόψη ότι, από την προαναφερθείσα, παράνομη παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του εναγόμενου, να εκδώσουν το απαιτούμενο προεδρικό διάταγμα, οι ενάγοντες, μετά την αποφοίτησή τους, υπέστησαν ψυχολογική ταλαιπωρία, οφειλόμενη στην αβεβαιότητα ως προς την επαγγελματική τους προοπτική και αποκατάσταση, το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιδίκασης σε έκαστο εξ αυτών εύλογης χρηματικής ικανοποίησης, κατά το άρθρο 932 του Α.Κ., ποσού 2.000 ευρώ, κατά μερική αποδοχή του αγωγικού αιτήματος.

11. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει σε έκαστο εκ των εναγόντων το ποσό των 2.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής (17.4.2024) και μέχρι την εξόφληση, με το επιτόκιο που ορίζεται στην παρ. 1 του άρθρου 45 του ν. 4607/2019 (Α΄ 65). Τέλος, τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων λόγω της μερικής νίκης και ήττας αυτών (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. γ΄ του Κ.Δ.Δ.).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

Αναγνωρίζει την υποχρέωση του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει σε έκαστο εκ των εναγόντων το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής (17.4.2024) και μέχρι την εξόφληση, με το επιτόκιο που ορίζεται στην παρ. 1 του άρθρου 45 του ν. 4607/2019”.