ΑΕΙ- ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΕΠΙ ΘΗΤΕΙΑ ΛΕΚΤΟΡΑ
December 21, 2020
ΠΡΟΣΗΚΟΥΣΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΕΠΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗΣ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΜΕΛΟΥΣ ΔΕΠ
July 7, 2021

Με την με αρ.671/2021 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, κρίθηκε ότι, όσο το Ελληνικό Δημόσιο δεν εκδίδει το προεδρικό διάταγμα αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων μηχανικών του Τμήματος Μηχανικών Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων των τ.ΤΕΙ Πατρών και Λάρισας, δηλαδή όσο εξακολουθεί να παρανομεί, η παραγραφή της αξίωσης αποζημίωσης τούτων, από την προκαλούμενη ηθική τους βλάβη, αναγεννάται κάθε έτος, ανεξαρτήτως του χρόνου λήψεως του πτυχίου τους.

Αριθμός Απόφασης: 671/2021

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τμήμα 4ο Μονομελές

τ ω ν: 1) …32) του σωματείου με την επωνυμία οι οποίοι παραστάθηκαν με την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Μαργαρίτα Παναγοπούλου,

κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών και παραστάθηκε με τη Δικαστική Πληρεξούσια του Ν.Σ.Κ.

8. Επειδή, ειδικότερα, με την έφεση αυτή, οι εκκαλούντες 1-31 προβάλλουν ότι μη νόμιμα και κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 90 παρ.1 του ν.2362/1995, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι είναι παραγεγραμμένη η αξίωσή τους, θεωρώντας ότι ο χρόνος παραγραφής ξεκίνησε από το χρονικό σημείο αποφοίτησής τους από το οικείο Τ.Ε.Ι. και έληξε πέντε έτη μετά το εν λόγω χρονικό σημείο, καθόσον, εν προκειμένω, η παραγραφή της ένδικης αξίωσής τους ουδέποτε ξεκίνησε λόγω της συνεχιζόμενης μέχρι και σήμερα παράνομης παράλειψης του αρμόδιου Υπουργού Παιδείας να εκδώσει το επίμαχο προεδρικό διάταγμα για την κατοχύρωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Σε κάθε δε περίπτωση, κατά τους ισχυρισμούς τους, όταν η εξακολουθητική πρόκληση ζημιών δεν συνδέεται με μια αποπερατωθείσα άπαξ τελεσθείσα αδικοπραξία, αλλά με διαρκή παράνομη ενέργεια ή παράλειψη, γεννάται νέα αυτοτελής παραγραφή από το τέλος κάθε επιμέρους έτους, με αποτέλεσμα η αξίωση των εκκαλούντων προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που είχαν υποστεί και εξακολουθούσαν να υφίστανται, για τα πέντε έτη πριν από την άσκηση της αγωγής τους, να μην έχει μετά βεβαιότητας παραγραφεί. Συναφώς, υποστηρίζουν ότι η διαρκής αυτή παράλειψη του εφεσίβλητου επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι με τα 6/2019 και 34/2019 πρακτικά του Τριμελούς Συμβουλίου Συμμόρφωσης του ΣτΕ, διαπιστώθηκε η αδικαιολόγητη μη συμμόρφωση του Υπουργείου Παιδείας προς την 2040/2017 απόφαση του ανώτατου ακυρωτικού Δικαστηρίου. Ο λόγος αυτός πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος. Και τούτο διότι, η ένδικη αξίωση των εκκαλούντων για αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, που τους έχει προκαλέσει η συντελεσθείσα διαρκής μέχρι και σήμερα παράνομη παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου να εκδώσουν το αναγκαίο για την κατοχύρωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων προεδρικό διάταγμα, υπέκειτο, κατά τις προπαρατεθείσες διατάξεις των άρθρων 91 παρ. 1 και 93 του Κώδικα περί Δημοσίου Λογιστικού (ήδη άρθρο 140 παρ. 1 και 141 του ν. 4270/2014), για κάθε οικονομικό έτος στο οποίο αναγόταν η σχετική ζημία, σε αυτοτελή πενταετή παραγραφή, η οποία άρχιζε από το τέλος του έτους αυτού (πρβλ. ΣτΕ 80/2013 7μ., 1214/2002). Ενόψει αυτού και της κατάθεσης της αγωγής στις 27.5.2016, οπότε και εξακολουθούσε υφιστάμενη η διαρκής πιο πάνω παράνομη παράλειψη του Υπουργού Παιδείας, η εν λόγω αξίωση των εκκαλούντων δεν είχε υποπέσει στην πενταετή παραγραφή για τα πέντε έτη πριν από την άσκηση της αγωγής. Συνεπώς, η ένδικη αξίωση τόσο του 1ου,2ης, 4ης, 5ου, 6ης, 7ου, 8ης, 9ου, 10ης, 11ης, 12ης, 13ης, 14ης, 15ου, 16ης, 17ης, 18ης, 19ης, 20ου, 21ου, 22ης, 23ης, 24ης, 25ης, 26ης, 27ης, 28ης 29ης, 30ου, 31ης από τους εκκαλούντες, που αποφοίτησαν τα έτη 2005 έως 2010, όσο και της 3ης εκκαλούσας…, που αποφοίτησε το έτος 2011, -όπως προκύπτει από τον πρωτοδίκως προσκομισθέντα τίτλο σπουδών-, δεν είχε υποπέσει σε παραγραφή, κατά το βασίμως προβαλλόμενο λόγο της έφεσης.

9. Επειδή, περαιτέρω, προβάλλεται ότι η κρίση της εκκαλούμενης σε σχέση με τη μη προξένηση ηθικής βλάβης στο υπό στοιχεία 32 εκκαλούν σωματείο είναι εσφαλμένη, καθόσον το τελευταίο προέβη τόσα χρόνια σε άκαρπες εξωδικαστικές και δικαστικές ενέργειες για να προασπίσει τα έννομα συμφέροντα των μελών του, όπως προκύπτει από τις επιστολές που επανειλημμένα έχει αποστείλει προς το Υπουργείο Παιδείας ΄Ερευνας και Θρησκευμάτων αλλά και την αίτηση ακυρώσεως που άσκησε ενώπιον του ΣτΕ και τη σχετική αίτηση συμμόρφωσης, προκειμένου να καταφέρει να εκδοθεί το κρίσιμο προεδρικό διάταγμα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, με συνέπεια να έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία του και το κύρος του έναντι των μελών του και παντός τρίτου. Στην προκείμενη περίπτωση, λόγω της συνεχιζόμενης επί μακρό χρόνο πιο πάνω παράνομης παράλειψης των οργάνων του εφεσίβλητου, είναι δυνατόν να δοθεί η εντύπωση στα μέλη του εκκαλούντος σωματείου αλλά και στους τρίτους ότι το τελευταίο δεν δύναται να προασπίσει και να διασφαλίσει επαρκώς και αποτελεσματικά τα επαγγελματικά δικαιώματα των μελών του, γεγονός, που έχει αντίκτυπο στο κύρος και την αξιοπιστία του, κατά το βασίμως προβαλλόμενο λόγο της έφεσης.
….
11. Επειδή, με βάση τα παραπάνω δεδομένα, συνεπεία της μη έκδοσης από το εναγόμενο εντός ευλόγου χρόνου του προβλεπόμενου από τη διάταξη της παρ.2 περ. γ΄ άρθρου 25 του ν.1404/1983 προεδρικού διατάγματος, σχετικά με την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων του πιο πάνω τμήματος Τ.Ε.Ι , οι ενάγοντες υπέστησαν πράγματι ηθική βλάβη,  οι μεν 1-31 εξαιτίας κυρίως του άγχους, της αβεβαιότητας ως προς την επαγγελματική τους αποκατάσταση και της εν γένει ψυχικής ταλαιπωρίας που δοκίμασαν,  το δε 32 σωματείο, εξαιτίας της προσβολής του κύρους και της αξιοπιστίας του έναντι των μελών του και των τρίτων, σχετικά με την ικανότητά του να προασπίσει και να διασφαλίσει επαρκώς και αποτελεσματικά τα επαγγελματικά συμφέροντα των μελών του, το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη για τον παραπάνω λόγο, το ύψος της οποίας ανέρχεται στο εύλογο και προσήκον ποσό των 2.000 ευρώ για καθένα από αυτούς, κατά μερική παραδοχή της αγωγής. Το ανωτέρω δε ποσό  πρέπει να αναγνωριστεί ότι οφείλει να καταβάλει το Δημόσιο στους ενάγοντες, νομιμοτόκως, με επιτόκιο 6% σύμφωνα με το άρθρο 21 του κανονιστικού διατάγματος της 26.6/10.7.1944 «Περί κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου», (Α΄ 139) από την επίδοση της αγωγής (30.5.2016), ενώ για το διάστημα από την 1.5.2019 και ως την πλήρη εξόφληση με το επιτόκιο που ορίζεται στην παρ. 1 του άρθρου 45 του ν. 4607/2019 (Α΄ 65/24.4.2019), δεδομένου ότι, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρο 45 του ν. 4607/2019, η παρ. 1 του άρθρου αυτού εφαρμόζεται σε όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις, σε οποιοδήποτε βαθμό και στάδιο, για το μέρος κατά το οποίο οι αξιώσεις για τόκο ανάγονται και υπολογίζονται σε χρόνο μετά την πρώτη του επόμενου μήνα από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού.